Το κείμενο της Λαϊκής Συνέλευσης γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου που διαβάστηκε τη δεύτερη μέρα της 2η πανελλαδικής Εργατικής Συνέλευσης στις 14-15 Δεκέμβρη στο Βόλο στην οποία συμμετείχε.

ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ : Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ

Η Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλίας «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ» είναι η πρώτη ανοικτή συνέλευση που δημιουργήθηκε στο κίνημα των διοδίων ξεκινώντας τις συνελεύσεις της το Σεπτέμβρη 2010. Ο αρχικός τίτλος παρεμβάσεών μας ενάντια στους ληστές των δρόμων ήταν «Επιτροπές Κατοίκων, Πολιτών & Εργαζομένων».

Από το καλοκαίρι του 2011 στη βάση των αποφάσεων του 3ου Πανελλαδικού μας (15/5/2011) και στη βάση των προοπτικών που υιοθετήθηκαν, διαπιστώνοντας παράλληλα την φθίνουσα πορεία του αγώνα στα διόδια εξαιτίας της τρομακτικής μείωσης της κυκλοφορίας στους δημόσιους δρόμους, την άνθιση των πλατειών και την ανάγκη να απαντηθεί η χρεοκοπία του συστήματος, στρέψαμε ενεργητικά τη προσοχή μας στην άμεση υπεράσπιση των όρων επιβίωσης εργαζομένων, ανέργων που συσσωρεύονται στις γειτονιές σαν ανθρώπινα σκουπίδια ενός συστήματος που είναι για τα σκουπίδια. Ο αγώνας μας ενάντια στις μπάρες των διοδίων, μεταστράφηκε πια ενάντια σε αυτούς που βάζουν μπάρες στην πορεία της ζωής μας, οδηγώντας μας στην εξαθλίωση στην ανεργία και στην κοινωνική καταστροφή.

Η συνεπής μας δράση είχε οδηγήσει τη Μαγνησία να είναι ο πρώτος νομός της χώρας με τις περισσότερες αρνήσεις πληρωμής του χαρατσιού της ΔΕΗ.

Διαπιστώσαμε όμως ότι αν και είχαμε γίνει γνωστοί ως «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», πλέον ο καθένας που αντιστέκεται στη φοροληστεία και τη μετατόπιση των βαρών της κρίσης στις πλάτες του εργαζόμενου πληθυσμού, δεν πληρώνει πια από ανάγκη. Δεκάδες κινήσεις ξεπήδησαν, μέσα από τις δικές τους αναζητήσεις και τις ανάγκες της εποχής, κάτω από το σύνθημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ». Όμως σε αρκετές περιπτώσεις η χρήση της ονομασίας από κάποια κίνηση με τον τίτλο, τον υπότιτλο ή το συνοδευτικό «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» δεν συνέπιπτε αναγκαστικά με το δρόμο που εμείς είχαμε ακολουθήσει. Μαζί με την ανάπτυξη των κινημάτων, βρήκαν και θέση οι επαγγελματίες της πολιτικής σύγχυσης. Έχουμε απορρίψει τις ιδιοκτησιακές λογικές αλλά υπερασπιζόμαστε τις πολιτικές μας αρχές και τους αγώνες μας.

Οι πολιτικές μας προσπάθειες για την αυτό-οργάνωση του πληθυσμού ενάντια στη βαρβαρότητα, η λειτουργία των συνελεύσεών μας από την αρχή του αγώνα που διεξήγαμε, οι κατευθύνσεις μας ιδιαίτερα από το Σεπτέμβρη 2011 για να οργανωθούν και να λειτουργήσουν τοπικές λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, το βάθος της κρίσης, οι ανάγκες που προέκυψαν από τον αγώνα που διεξάγαμε με αδιαλλαξία και τόλμη, μας οδήγησαν στο συμπέρασμα, ότι ούτε ο τίτλος μας ως «Επιτροπή» αντιστοιχούσε στην πραγματικότητα των συνελεύσεών μας, ούτε ότι ήμασταν πια ένα κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», αφού είχε υιοθετηθεί εκ των πραγμάτων από τις ίδιες τις ανάγκες της ζωής μέσα στη χρεοκοπία του καπιταλισμού, αλλά ότι πλέον πρέπει να οργανώσουμε την ανατροπή όσων μας καταστρέφουν τη ζωή, τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών, του μεγάλου κεφαλαίου και του πολιτικού τους προσωπικού που χρεοκοπούν τη ζωή μας.

Η νέα ονομασία της τακτικής μας συνέλευσης έγινε «ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ», όνομα που ανταποκρινόταν στη λειτουργία, στις διαδικασίες και τις προοπτικές των αγώνων που διεξήγαμε. Δεν ήμασταν ούτε γίναμε κίνημα διαμαρτυρίας και κάλπης. Είμαστε κίνημα πολιτικής ανυπακοής, άρνησης των μηχανισμών της εξουσίας, μέρος του εργατικού κινήματος. Θέλουμε να τους ανατρέψουμε και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας! Ενσωματώσαμε τις αποφάσεις που είχαν ληφθεί συλλογικά, μαζί με την εμπειρία πάνω από δυο χρόνια αγώνων στους δρόμους και τις γειτονιές.

Από το Νοέμβρη του 2011 δουλέψαμε συστηματικά για τη δημιουργία συνελεύσεων γειτονιάς, με σύνθημα, «ΑΝ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ Σ’ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ» και «ΣΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ», με αποτέλεσμα τη δημιουργία το Δεκέμβρη του 2011 της Λαϊκής Συνέλευσης Αγ. Νεκταρίου, σε μόνιμο (κατειλημμένο) χώρο και τον Οκτώβρη του 2012 τη σύσταση του Ιατρείου Αλληλεγγύης στο χώρο της συνέλευσης.

Σε μια κατεξοχήν εργατική συνοικία του βόλου που πρώτη δέχτηκε τα πυρά της ανεργίας, εξαθλίωσης και αποκλεισμού από τα κοινωνικά αγαθά.

Μια βδομάδα πριν, στις 6 Δεκεμβρίου 2013, ήμασταν παρόντες στην πορεία μνήμης και αγώνα για τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου με σύνθημα " μας δολοφονούν με σφαίρες, μαγκάλια, μαχαίρια ναζιστών, αυτοκτονίες. Απαντάμε στους δρόμους " εξέγερση ανατροπή" . Στο μεσοδιάστημα αυτών των 2 χρόνων ως ΛΣΑΝ με τις δράσεις μας στήνουμε ένα φράγμα αντίστασης, αντεπίθεσης και ανατροπής στην πιο βάρβαρη καταστολή του χρεοκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος από κυβέρνηση και τρόικα.

Στην  κατάρρευση των κοινωνικών αγαθών, στην ανεργία, στην εξαθλίωση, στην εξατομίκευση και στον αποκλεισμό απαντάμε δημιουργώντας ένα τόπο επανασυλλογικοποίησης της ζωής μας, ένα τόπο συνάντησης με τον Άλλο. Μαθαίνουμε να ακούμε τον άλλο. Ο καθένας ενεργοποιείται παίρνοντας αποφάσεις, επανακτώντας τη ζωή που μας στερούν. Αυτός ο δρόμος περνά μέσα από την εξέγερση,την ανατροπή, την επανάκτηση και διαχείριση όλων των κοινωνικών αγαθών από τα δικά μας χέρια. Τα χέρια της εργατικής τάξης.

Σε αυτό το πλαίσιο, λειτουργεί και το Ιατρείο Αλληλεγγύης, προσφέροντας μακριά από λογικές δήμων, εκκλησίας, ΕΣΠΑ, ΜΚΟ, ιατρικές υπηρεσίες μιας φροντίδας σε ανασφάλιστους κυρίως, Έλληνες και μετανάστες , συνδέοντας ξανά τον "ασθενή" "ανήμπορο" και αποκλεισμένο άνθρωπο με τους συνανθρώπους του και τον αγώνα για  ζωή. Ήμασταν το πρώτο ιατρείο που «δέχτηκε την επίσκεψη» της Ασφάλειας Βόλου, μετά από ανώνυμη αναφορά καταγγελία για παράνομη διακίνηση φαρμάκων, αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος, και κλοπές τροφίμων από σουπερμάρκετ.

Οι σαφείς πολιτικές τοποθετήσεις μας ήταν αυτές που μας στοχοποίησαν. Οι ίδιες τοποθετήσεις μας συνδέουν αλλά και μας διαχωρίζουν με τα υπόλοιπα Κοινωνικά Ιατρεία Αλληλεγγύης που έχουν δημιουργηθεί στην Ελλάδα. Στις 2 – 3 Νοεμβρίου αρνηθήκαμε να συμμετάσχουμε στον πανελλαδικό συντονισμό ΚΙΑ με ένα προσυμφωνημένο κείμενο υπεράσπισης “δημοκρατικών δικαιωμάτων” μέσα σ'ένα σύστημα που έχει ήδη καταρρεύσει.

Επίσης, κάνουμε μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας αγγλικών και λογοθεραπείας σε παιδιά. Συλλέγουμε και διανέμουμε ρούχα και τρόφιμα, συνδέουμε ρεύμα και νερό με κινητοποιήσεις. Συμμετέχουμε σε αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές πορείες, σε ανεξάρτητες απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες στηρίζοντας τους  εργαζόμενους (καθηγητές, ΕΡΤ, διοικητικοί).

Κάνουμε παρεμβάσεις σε νοσοκομεία και ασφαλιστικούς φορείς. Διοργανώνουμε ενημερωτικές εκδηλώσεις και συμπαραστεκόμαστε σε κάθε διωκόμενο αγωνιστή.

Η Λαϊκή Συνέλευση αποφασίζει κάθε Δευτέρα, αγκαλιάζει και διαχειρίζεται καθεμία από τις παραπάνω δράσεις. Με αυτόν τον τρόπο οργανώνουμε την αντίστασή μας για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας ,όχι απλά μέσα στο σύστημα που καταρρέει, αλλά να τη φανταστούμε πάνω από τα συντρίμμια του και πέρα από αυτό. Πέρα από τα όρια της καταστολής, της ταξικής γενοκτονίας, τις σαθρές σχέσεις εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου σε κάθε χώρο της καθημερινότητας.

Θέλουμε να ενώνουμε τη φωνή και τη δράση μας με κάθε επιτροπή αγώνα από σωματεία, αυτο-οργανωμένους χώρους, συλλογικότητες αντίστασης,

Συγκεκριμένα  επιδιώκουμε ακόμη δυναμικότερες και μαζικότερες κινητοποιήσεις- διαμαρτυρίες και καταλήψεις ασφαλιστικών φορέων, μεγάλων αλυσίδων σουπερμάρκετ, τραπεζών. Ένα από τα πιο κρίσιμα επερχόμενα κοινωνικά προβλήματα το ζήτημα των πλειστηριασμών. Τι κάνουμε απέναντι του; Κανένας συνάνθρωπός μας άστεγος. Η δυναμική πορεία και κατάληψη της εφορίας βόλου, στις 6 Νοεμβρίου, ήταν ένα πρώτο βήμα, όταν η συνδικαλιστική γραφειοκρατεία σύρθηκε κυριολεκτικά από πίσω μας, δείχνοντας ξεκάθαρα την αδυναμία της να δώσει λύσεις. 

Κάθε ερώτημα, κάθε δυσκολία πρέπει να αποτελεί γονιμοποιό δύναμη αγώνα. Καλή δύναμη στους αγώνες που έρχονται.

Βόλος, 15 Δεκεμβρίου 2013

[φώτο: δρόμος Μαγνησίας]