Στη δική τους
μοναδική διέξοδο, που είναι η καταστροφή
χιλιάδων ανθρώπων, είναι η στιγμή να
προτάξουμε τη δική μας μοναδική λύση,
που είναι η κατάργησή τους, γιατί αξίζει
και μπορούμε μέσα από το συλλογικό αγώνα
να πραγματώσουμε το χειραφετημένο
όραμα, να ζήσουμε τη ζωή που μας ανήκει.
Στη μίζερη,
φτωχή, ψεύτικη ζωή, που θέλουν να μας
επιβάλουν, τώρα να απαντήσουμε παίρνοντας
τη ζωή μας στα χεριά μας.
Δεν εμπιστευόμαστε
κανέναν από αυτούς που χρεοκόπησαν τη
χώρα και ψήφισαν το μνημόνιο καταστροφής
μας και πολύ περισσότερο αυτούς που
σήμερα υποθάλπουν τον φασισμό και τον
ρατσισμό, που πάει αγκαζέ με το
αιματοκύλισμα διαδηλωτών από τις
δυνάμεις καταστολής του κράτους.
Είναι
η στιγμή που απαιτείται να ενώσουμε
όλες μας τις δυνάμεις, σε τοπικό αλλά
και σε παγκόσμιο επίπεδο, για να φτιάξουμε
ένα πολύμορφο κίνημα που δεν θα στοχεύει
μοναχά σε κάποιες παρηγορητικές παροχές
απ’ τους καπιταλιστές προς τα φτωχά
και εξαθλιωμένα θύματά τους, αλλά θα
θέτει το κυρίαρχο ζήτημα της εποχής που
είναι:
Θα μας καταστρέψουν κατά χιλιάδες
πετώντας μας στα σκουπίδια; Ή θα τους
ανατρέψουμε και θα τους στείλουμε για
πάντα στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας;
Έχουμε λάβει
θέση από τη μια πλευρά του ταξικού
οδοφράγματος, στη πλευρά του εργατικού
κινήματος, ενάντια στα αφεντικά του
κεφαλαίου και τους γραφειοκράτες μέσα
κι έξω από το εργατικό κίνημα.
Χωρίς
την ενότητα ολόκληρης της εργατικής
τάξης στα εργοστάσια και στις γειτονιές
που συσσωρεύουν με δραματικούς ρυθμούς
το άνεργο εργατικό δυναμικό κι ιδιαίτερα
μεγάλα τμήματα της νεολαίας, είναι
αδύνατον να αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική
καταστροφή που απαιτεί επαναστατικές
λύσεις κι όχι μπαλώματα.
Στη
σημερινή εποχή, η μεγαλύτερη παραγωγική
ικανότητα του κεφαλαίου είναι η μαζική
παραγωγή εξαθλιωμένων Γι αυτό απαιτείται
η ανάληψη άμεσης δράσης σε όλους τους
εργατικούς αγώνες και η απόρριψη της
εξατομίκευσης που μας οδηγεί το σύστημα,
υπερασπιζόμενοι τους αναγκαίους όρους
ύπαρξης της ζωής που μας στερούν
καπιταλιστικές κυβερνήσεις, τρόικες
και μνημόνια.
Τα
Μνημόνια, που όλοι εξαρχής γνώριζαν ότι
θα αποτύχουν, δεν είναι απλά ένα
οικονομικός μηχανισμός αντιμετώπισης
της κρίσης και ξεζουμίσματος του
πληθυσμού αλλά κι ένας μηχανισμός
ελέγχου του πληθυσμού μέσω της απόλυτης φτώχειας και της ακολουθούμενης
εξατομίκευσης των εξαθλιωμένων. Στα
σημερινά κοινωνικά και κατά βάση ταξικά
προβλήματα δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις,
εκτός ίσως του κοινωνικού κανιβαλισμού
που οργανώνει το κεφάλαιο με πρώτους
τους αστούς υπουργούς και τους φασίστες.
Παλεύουμε
για την αυτοοργάνωση των μαζών, όχι για
την αναδιοργάνωση του αστικού κράτους
και του καπιταλισμού.
Παλεύουμε
ενάντια στο αστικό κράτος κι όλους του
τους μηχανισμούς κοινωνικού ελέγχου
για μια κοινωνία απελευθερωμένη από τα
δεσμά της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης
και της εξαθλίωσης.
Πρέπει να
δώσουμε ένα συγκεκριμένο πολιτικό νόημα
στην αγωνία των ανθρώπων και να
διατυπώσουμε με σαφήνεια ότι απέναντι
στην απειλή της χρεοκοπίας της ζωής
εκατομμυρίων αντιτάσσουμε την εξέγερση
και την επανάσταση.
Καθώς όλες οι
διαδικασίες χρεοκοπίας της χώρας
επιταχύνονται και το ξεπούλημα όλων
των κοινωνικών αγαθών ετοιμάζεται με
γοργούς ρυθμούς σε συνθήκες γενικευμένης
ανεργίας και ανέχειας, παίρνουμε τη
τύχη της ζωή στα χέρια μας, για να τους
ανατρέψουμε.
Ενιαίο
ταξικό μέτωπο αγώνα ενάντια στους
καταστροφείς της ζωής μας
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ
ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Αλληλεγγύη,
οργάνωση, εξέγερση και ανατροπή όσων
μας καίνε τη ζωή.
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Αν
δεν εξεγερθούμε σ’ όλες τις γειτονιές,
τα σπίτια μας, οι δρόμοι μας, οι πόλεις
μας θα γίνουνε οι μοντέρνες φυλακές των
τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών
με σούπερ μάρκετ γεμάτα τρόφιμα κι απέξω
ορδές πεινασμένων στα σκουπίδια τους.
